Verleden en toekomst
La Penoterie - Het verleden
Over de naam “La Penoterie” doen meerdere verhalen de ronde. Een mogelijkheid is dat de notenbomen die op het terrein staan tot deze naam hebben geleid. Een andere mogelijkheid kan te maken hebben met de wijnbouw. Tot 1956 werden in dit gebied druiven verbouwd. Het zou kunnen zijn dat La Penoterie zijn naam heeft ontleend aan de Pinotdruif. En misschien ligt de verklaring veel simpeler en is het terrein ooit eigendom geweest van de heer of mevrouw Pen of Penot. Veel namen van domeinen zijn gerelateerd aan de achternaam van de eigenaar.
In 2012 hebben wij La Penoterie gekocht. De streek, het dorp Montignac en de ligging van La Penoterie maakten dat we op slag verliefd werden op dit domein. Het geheel was verwaarloosd en onze eerste werkzaamheden bestonden uit het weghalen van enorme braamstruiken die bezit hadden genomen van het terrein.
La Penoterie - Het heden
We genieten dagelijks van het uitzicht, de rust en het prachtige landschap.
Ons eigen huis en beide gites, La Douce en La Jolie zijn inmiddels grondig gerenoveerd. Ook het zwembad is gereed en biedt op warme dagen verkoeling.
Met veel plezier ontvangen we gasten in onze twee vakantiehuizen. We hebben inmiddels een fijne klantenkring opgebouwd met veel terugkerende gasten.
We raken steeds meer ingeburgerd in Montignac en omgeving en horen steeds meer verhalen over de vorige bewoners van La Penoterie.
Voordat wij het kochten heeft het domeintje zeven jaar leeg gestaan. De laatste bewoners waren twee broers. Toen de ouders zijn overleden en andere kinderen uitgevlogen waren zijn zij hier blijven wonen. De verhalen verschillen allemaal een beetje maar dat de broers stevige drinkers waren moet opgevallen zijn. De hoeveelheid die genoemd wordt in de verhalen varieert van een tot drie liter wijn per persoon per dag. Een auto hadden ze niet. Met een gele Mobilette werd dagelijks naar het dorp gereden om de nieuwe voorraad in te slaan.
Van de dochter van onze buurvrouw hoorden we dat de moeder van de broers een schat van een vrouw is geweest.
Dat vertelde ze toen ze toen ze bij ons langs kwam om kennis te maken en de grote open haard bij ons in de keuken zag. Haar ogen schoten vol tranen toen ze vertelde dat ze in haar kindertijd iedere middag na schooltijd op bezoek ging bij haar buurvrouw. Eerst naar huis en daarna door het veld naar La Penoterie voor thee met koekjes bij de haard.
